کد مطلب:280037 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:601
آیاتی که مطابقت با حضرت مهدی دارد
(بحار ج 51 ص 48 و منتخب الأثر ص 294):
عن ابیعبدالله (ع) فی قوله تعالی: «امن یجیب المضطر اذا دعاه و یكشف السوء و یجعلكم خلفاء الارض» (النمل 62) حدثنی ابی عن الحسن بن علی بن فضال عن صالح بن عقبة عن ابیعبدالله (ع) قال: نزلت فی القائم من آل محمد (ع) و الله هو المضطر اذا صلی فی المقام ركعتین دعا الی الله فاجابه و یكشف السوء و یجعله خلیفة فی الارض.
پدرم از حسن بن علی بن فضال از صالح بن عقبة از: امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه «چه كسی است كه پاسخ مظفری را كه او را بخواند می دهد و رنج از او دور می كند و شما را در زمین جانشین پیشینیان سازد. فرمود: آیه شریفه درباره حضرت قائم آل محمد (ع) نازل شده و به خداوند سوگند اوست مظطر هنگامی كه در مقام ابراهیم (ع) دو ركعت نماز خواند وخداوند را صدا زند و خداوند دعایش را مستجاب گرداند و رنج را از وی دور كند و او را خلیفه زمین قرار دهد.
(بحار ج 52 ص 324 و منتخب الاثر ص 294):
عن ابیعبدالله (ع): قوله تعالی: «هو الذی ارسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین كله و لو كره المشركون» قال: اذا خرج القائم لم یبق مشرك بالله
[ صفحه 24]
العظیم، و لا كافر الا كره خروجه حتی لو كان فی بطن صخرة لقالت الصخرة: یا مؤمن فی مشرك فاكسرنی: واقتله.
امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه ی «اوست خدایی كه رسولش را برای هدایت مردم با دین حق فرستاد تا او را بر تمام ادیان پیروز گرداند اگر چه مشركان را خوش نیاید» فرمود: زمانی كه حضرت قائم خروج كند نه مشركی به خداوند عظیم باقی ماند و نه كافری كه ظهورش را ناخوشایند داند كافر اگر چه در درون سنگی پنهان شود آن سنگ به سخن آید و گوید ای مؤمن در درون من مشركی است مرا بشكن و كافر را بكش.
(منتخب الأثر ص 295):
عن ابی بصیر (ره) عن ابیعبدالله (ع): فی قوله عزوجل. «وعدالله الذین امنوا منكم و عملو الصالحات لیستخلفنهم فی الارض كما استخلف الذین من قبلهم و لیمكنن لهم دینهم الذی ارتضی لهم و لیبدلنهم من بعد خوفهم امنا یعبدوننی لا یشركون بی شیئا» (النور 55) قال: القائم و اصحابه.
ابی بصیر (ره) از امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه «وعده داده است خداوند آنانی كه ایمان آورده اند و عمل صالح انجام دادند آنان را جانشینان دیگران در زمین قرار دهد چنانچه صالحان قبل را جانشین در زمین قرار داد وآنان قدرت دین دهد بدانگونه كه راضی گردند و پس از خوف و ترس آنان را ایمن سازد كه فقط مرا عبادت كنند و شرك بمن نیاورند» فرمود: آیه درباره حضرت قائم (ع) و یارانش می باشد.
(منتخب الأثر ص 295):
عن ابی عباس (ره) فی قوله تعالی:«لیظهره علی الدین كله و لو كره المشركون» (التوبه:33) قال: لا یكون ذلك حتی لا یبقی یهودی و لا نصرانی، و لا صاحب ملة الا دخل فی الاسلام حتی یأمن الشاة و الذئب والبقر و الأسد و الانسان و الحیة و حتی لا تقرض فارة جرابا و حتی توضع الجزیة و یكسر الصلیب و یقتل الخنزیر و ذلك قوله «لیظهره علی الدین كله و لو كره المشركون».
به روایت ابن عباس (ره) در تفسیر آیه شریفه (او را با دینی درست و بر حق فرستاد تا او را بر همه اینها پیروز گرداند هر چند مشركان را خوش نیاید) فرمود: این امر تحقق
[ صفحه 25]
نمی یابد تا اینكه نه یهودیی و نه نصرانی و یا صاحب ملت و كیش دیگری در روی زمین نباشد مگر اینكه داخل در اسلام گردند تا اینكه گوسفند و گرگ و گاو و شیر و انسان و مار در امنیت با هم زندگی نمایند و تا اینكه موش از انبان چیزی برندرد و جزیه بر اهل ذمه نهاده شود و دیگر جزیه نگیرند و صلیب شكسته گردد و خوكها كشته گردند و این است مصداق آیه شریفه (با دینی حق او را پیروز گرداند بر همه مشركان».
(سفینة البحار ج 2 ص 701 و نورالثقلین ج 4 ص 110):
فی كتاب كمال الدین باسناده الی حكیمة قالت: لما كان الیوم السابع من مولد القائم جئت الی ابی محمد (ع) فسلمت علیه و جلست فقال: هلمی الی ابنی فجئت بسیدی و هو فی الخرقة ففعل به كفعله الاول ثم ادلی لسانه فی فیه كانما یغذیه لبنا و عسلا، ثم قال: تكلم یا بنی قال: اشهد ان لا اله الا الله و ثنی بالصلوة علی محمد و علی امیرالمؤمنین و علی الائمة الطاهرین (ع) حتی وقف علی ابیه (ع) ثم تلاهذه: «بسم الله الرحمن الرحیم و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثین. و نمكن لهم فی الارض و نری فرعون و هامان و جنودهما منهم ما كانوا یحذرون.
در كتاب كمال الدین باسنادش به حضرت حكیمه گفت: چون روز هفتم از مولد حضرت قائم (ع) فرا رسید من به نزد حضرت عسكری (ع) آمدم و سلام گفتم و نشستم بمن فرمود: فرزندم را بیاور من او را به پارچه ای پیچیدم و به محضر امام (ع) آوردم و كاری كه در روز نخست انجام داده بود انجام داد آنگاه زبان مبارك را در دهان كودك چرخاند تو گوئیی باو شیر و عسل می خوراند آنگاه فرمود: سخن بگو پسرم او شهادت بر وحدانیت خداوند و به رسالت پیغمبر داده ثنا و دعا بر پیامبر و بر امیر مؤمنان و همه ائمه معصومین صلوات الله و سلامه علیهم و درود فرستاد و تا بنام پدر بزرگوارش رسید و ایستاد و این آیه شریفه را خواند «و ما بر آن هستیم كه بر مستضعفان روی زمین منت گذاریم و آنان را پیشوایان و وارثان گردانیم و آنها را در آن سرزمین مكانت بخشیم و به فرعون و هامان و لشكریانشان چیزی كه از آن می ترسیدند نشان دهیم.»
[ صفحه 26]
(اثبات الهداة ج 3 ص 553):
عن ابی خالد الكابلی قال: قال ابوجعفر (ع): و الله لكانی انظر الی القائم (ع) و قد اسند ظهره الی الحجر ثم ینشد الله حقه الی ان قال: ثم ینتهی الی المقام فیصلی ركعتین، و ینشد الله حقه ثم قال: هو المضطر فی كتاب الله فی قوله تعالی: «امن یجیب المضطر اذا دعاه و یكشف السوء یجعلكم خلفاء الارض (النمل:66) فیكون اول من یبایعه جبرئیل، ثم الثلاثماة و ثلثة عشر رجلا.
ابی خالد كابلی روایت كرده گفت امام باقر (ع) فرمود: به خداوند سوگند گویی می بینم حضرت قائم (ع) را كه پشت به حجرالأسود داده و خداوند را سوگند می دهد بحق خدائیش تا آنكه فرمود: آنگاه به مقام ابراهیم (ع) آید و دو ركعت نماز گزارد، باز خداوند را بحقش سوگند می دهد سپس فرمود: اوست مضطری كه در كتاب خدا فرموده آیا كه درمانده را چون بخواندش پاسخ می دهد و رنج را از او دور می كند و شما را در زمین جانشین پیشینیان می سازد آیا با وجود الله خدای دیگری است چه اندك پند می گیرند» نخستین كسی كه با حضرت بیعت كند جبرئیل (ع) سپس سیصد و سیزده مرده می باشند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 563):
عن الحسین بن محمد بن عبدالله بن الحسن عن ابیه عن ابی جعفر (ع) فی قوله تعالی: «ان الارض یرثها عبادی الصالحون» (انبیاء:105) قال: اصحاب المهدی فی آخر الزمان.
به روایت حسین بن محمد بن عبدالله بن حسن از پدرش از امام باقر (ع) در تفسیر آیه شریفه (این زمین را بندگان صالح من به میراث خواهند برد) فرمود: یاران حضرت مهدی (ع) در آخر الزمان وارثان زمین خواهند بود.
(اثبات الهداة ج 3 ص 563)
عن عبدالله بن عجلان عن ابی جعفر (ع) فی قول الله عزوجل:«اذن الذین یقاتلون بانهم ظلموا و ان الله علی نصرهم لقدیر» (الحج:39) هی فی القائم و اصحابه.
به روایت عبدالله بن عجلان از امام باقر (ع) در تفسیر آیه شریفه:«به كسانی كه با
[ صفحه 27]
جنگ بر سرشان تاخت آورده اند و مورد ستم قرار گرفته اند اجازه داده شد و خدا بر پیروز ساختنشان توانا است» فرمود: او حضرت قائم (عج) و یارانش می باشد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 563):
عن ابی الجارود عن ابی جعفر (ع) فی قول الله عزوجل:«الذین ان مكناهم فی الارض اقاموا الصلوة و اتوا الزكوة (الحج:41) قال: هذه لال محمد: المهدی و اصحابه یملكهم الله مشارق الارض و مغاربها و یظهر به الدین و یمیت الله به و باصحابه البدع و الباطل كما امات السفیه الحق لا یری اثر من الظلم و یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنكر و لله عاقبة الامور.
به روایت ابی جارود از امام باقر (ع) در تفسیر آیه شریفه «همان كسان كه اگر در زمین مكانتشان دهیم نماز می گزارند و زكات می دهند وامر بمعروف و نهی از منكر می كند و سرانجام همه كارها با خداست» فرمود: این آیه مربوط به آل محمد (ع) مهدی (ع) و یارانش می باشد آنهایی كه خداوند مشرق و مغرب زمین را در اختیارشان گذارد و دین را به تمامی ظاهر سازد و خداوند اصحاب بدعت ها را نابود سازد و باطل از بین برود چنانچه نادانان حق را قبلا كشته بودند و اثری از ظلم دیده نشود و امر به معروف می شود و نهی از منكر می گردد و عاقبت امر همه بسوی خدا است.
(اثبات الهداة ج 3 ص 567):
عن زید بن علی قال: اذا قام القائم من آل محمد یقول: ایها الناس نحن الذین وعدنا الله فی كتابه: «الذین ان مكناهم فی الارض اقاموا الصلوة و اتوا الزكوة و امروا بالمعروف و نهوا عن المنكر و لله عاقبة الامور.
زید بن علی (ع) فرمود: زمانی كه حضرت قائم (ع) از آل محمد (ع) قیام كند فرماید: ای مردم ما از آن كسانی هستیم كه خداوند در كتابش وعده فرمود: «همان كسان كه اگر زمین را در اختیارشان قرار دهیم نماز می گزارند و زكات می دهند و امر به معروف و نهی از منكر كنند و عاقبت كارها با خداوند است».
(بحار ج 51 ص 63 و اثبات الهداة ج 3 ص 568):
عن علی (ع) فی قوله تعالی: و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة قال: المستضعفون فی الارض المذكورون فی الكتاب الذین یجعلهم
[ صفحه 28]
الله ائمة، نحن اهل یبعث الله مهدیهم فیغزهم و یذل عدوهم.
امیر المؤمنین (ع) در تفسیر آیه كریمه:«ما بر آن هستیم كه بر مستضعفان روی زمین منت گذاریم و آنان را پیشوایان و وارثان حكومت زمین گردانیم فرمود: مستضعفین در زمین كسانی باشند كه خداوند در كتابش آنان را وارث قرار داده ما اهل بیت هستیم و خداوند مهدی ایشان را برانگیزد پس عزیز سازد اهل بیت را و ذلیل و خوار سازد دشمنانشان را.
(اثبات الهداة ج 3 ص 568):
عن موسی بن جعفر (ع): انه سئل عن نعم الله الظاهرة و الباطنة فقال النعمة الظاهرة الامام الظاهر و النعمة الباطنة الأمام الغائب، یغیب عن ابصار الناس شخصه و تظهر له كنوز الأرض، و یقرب علیه كل بعید.
از موسی بن جعفر (ع) درباره نعمت ظاهری و باطنی پرسش شد؟ فرمود: نعمت ظاهری امامی است كه در انظار مردم ظاهر باشد و نعمت باطنی امام غائب از دیده های مردم است كه شخص امام از دیدگان مردم غایب باشد و برای ان امام همه گنج های زمین ظاهر گردد و هر چیز دوری برایش نزدیك می شود (فاصله ها از بین می رود).
(بحار ج 51 ص 45):
قال الله: (و لقد ارسلا موسی بایاتنا ان اخرج قومك من الظلمات الی النور و ذكرهم بایام الله) (ابراهیم:5) قال: ایام الله ثلاثة یوم القائم (ع) و یوم الموت، و یوم القیامة.
خدای تعالی فرماید:«و بتحقیق ما موسی را با آیات و معجزاتی به رسالت فرستادیم و فرمان دادیم كه قوم خود را از تاریكی به روشنایی بیرون آور و روزهای خدا را یادآوریشان كن» فرمود: روزهای خداوند سه روز است روزی كه قائم آل محمد (ع) قیام كند و روزی كه آدمی از دنیا برود و روز قیامت (كه همگان برای حساب حاضرانند).
(بحار ج 51 ص 47):
«و لقد كتبنا فی الزبور من بعد الذكر» قال: الكتب كلها ذكر (ان الارض یرثها
[ صفحه 29]
عبادی الصالحون) قال: القائم (ع) و اصحابه.
خدای تعالی فرماید:«و ما در زبور پس از تورات» نوشته ایم كه این زمین را بندگان صالح من به میراث خواهند برد فرمود: تمام كتب آسمانی ذكر نامیده شود و بندگان صالح من كه زمین را به میراث می برند حضرت قائم و اصحابش می باشند.
(بحار ج 51 ص 41):
عن بی مسكان، عن ابی عبدالله (ع) فی قوله تعالی: (اذن للذین یقاتلون بانهم ظلموا و ان الله علی نصرهم لقدیر) قال: ان العامة یقولون: نزلت فی رسول الله (ص) لما اخرجته قریش من مكة و انما هو القائم (ع) اذا خرج یطلب بدم الحسین (ع) و هو قوله: نحن اولیاء الدم و طلاب الثرة.
به روایت ابن مسكان از امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه:«به كسانی كه به جنگ بر سرشان تاخت آورند و مورد ستم و تعدی قرار گرفته اند اجازه داده شد و خداوند بر پیروز گردانیشان تواناست» فرمود: عامه می گویند آیه شریفه درباره رسول خدا (ص) است هنگامیكه قریش او را از مكه مكرمه بیرون كردند اما مقصود آیه شریفه حضرت قائم است به هنگامی كه خروج كند طلب خون سیدالشهدا (ع) از قاتلین نماید و این فرمایش امام مائیم اولیاء خون و طلب كنندگان خون بها.
(بحار ج 51 ص 47):
تفسیر علی بن ابراهیم (و من عاقب) یعنی رسول الله (ص) (بمثل ما عوقب به) یعنی حین ارادوا ان یقتلوه (ثم بغی علیه لینصرنه الله) بالقائم من ولده (ع).
در تفسیر علی بن ابراهیم (ره) است: خدای تعالی فرماید: «هر كس عقوبت كند (مقصود از عقوبت كننده رسول خداست)همچنان كه او را عقوبت كرده اند (یعنی هنگامی كه اراده كردند او را بكشند) (آنگاه كه مظلوم واقع شود خدا یاریش خواهد كرد» به وسیله حضرت قائم (ع) از فرزندان حضرت رسول (ص).
(بحار ج 51 ص 48)
عن ابی جعفر (ع) فی قوله تعالی: «الذین ان مكناهم فی الارض اقاموا الصلاة و اتوا الزكاة» فهذه لال محمد (ص) الی اخر الائمة و المهدی و اصحابه یملكهم الله مشارق الارض و مغاربها و یظهر (به) الدین و یمیت الله به و باصحابه البدع
[ صفحه 30]
و الباطل كما امات السفهاء الحق حتی لا یری این الظلم و یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنكر.
به روایت امام باقر (ع) در تفسیر آیه كریمه: «همان كسان كه اگر در زمین قدرتشان دهیم نماز گزارند و زكات می دهند» فرمود: این آیه درباره آل محمد (ص) تا آخرشان حضرت مهدی و یارانش می باشد كه خداوند قدرت شرق و غرب زمین را به آنها واگذارد و به وسیله آن حضرت دین آشكار شود و به وسیله آن حضرت و یارانش اصحاب بدعت و باطل می میرند چنانچه نادانان حق را از پای درآورده بودند تا اینكه دیده نشود كه ظلم كجاست و امر به معروف و نهی از منكر می نمایند.
(بحار ج 51 ص 48):
تفسیر علی بن ابراهیم (ع): «ان نشأ ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین» فانه حدثنی ابی، عن ابن ابی عمیر، عن هشام، عن ابیعبدالله (ع) قال: تخضع رقابهم یعنی بنی امیة و هی الصیحة من السماء باسم صاحب الأمر(ع).
در تفسیر علی بن ابراهیم (ره) خدای تعالی فرماید: «اگر بخواهیم از آسمان برایشان آیتی نازل می كنیم كه در برابر آن به خضوع سر فرود آورند» ابن ابی عمیر از هشام و او از امام صادق (ع) روایت كند فرمود: مقصود بنی امیه است و آن بهنگامی است كه صیحه آسمانی به اسم حضرت صاحب الأمر برسد و گردنهای بنی امیه خاضع گردد.
(بحار ج 51 ص 48):
تفسیر علی بن ابراهیم (ره): «امن یجیب المضطر اذا دعاه و یكشف السوء و یجعلكم خلفاء الارض» فانه حدثنی ابی، عن الحسین بن علی بن فضال، عن صالح بن عقبة عن ابیعبدالله (ع) قال: نزلت فی القائم (ع)، هو و الله المضطر اذا صلی فی المقام ركعتین و دعا الله فاجابه و یكشف السوء و یجعله خلیفة فی الارض.
در تفسیر علی بن ابراهیم (ع) درباره آیه شریفه چه كسی است پاسخ مضطری را كه او را بخواند می دهد و رنج از او دور می كند و شما را جانشین پیشینیان سازد حسن بن فضال از صالح بن عقبه از امام صادق (ع) روایت می كند كه امام فرمود: آیه شریفه درباره حضرت قائم (ع) است و به خداوند سوگند اوست مضطر وقتی كه دو ركعت نماز در مقام ابراهیم گزارد و خداوند را بخواند و خدا دعا او را اجابت فرماید و رنج
[ صفحه 31]
را از او دور سازد و او راجانشین در زمین قرار دهد.
(بحار ج 51 ص 48):
تفسیر علین ابراهیم: «و لئن جاء نصر من ربك» یعنی القائم (ع) (لیقولن انا كنا معكم او لیس الله باعلم بما فی صدور العالمین).
در تفسیر علی بن ابراهیم (ع) درباره آیه شریفه (و چون از سوی پروردگارت مددی رسد می گویند: ما نیز با شما بوده ایم آیا خدا به آنچه در دلهای مردم جهان می گذرد آگاه تر نیست (فرمود: مقصود از مدد و كمك حضرت قائم (ع) است).
(بحار ج 51 ص 48):
عن الثمالی (ره)، عن ابی جعفر (ع) قال: سمعته یقول: «و لمن انتصر بعد ظلمه» یعنی القائم و اصحابه «فاولئك ما علیهم من سبیل» و القائم اذا قائم انتصر من بنی امیة و من المكذبین و النصاب هو و اصحابه و هو قول الله: «انما السبیل علی الذین یظلمون الناس و یبغون فی الارض بغیر الحق اولئك لهم عذاب الیم».
به روایت ثمالی از امام باقر (ع) گفت: شنیدم كه می فرمود: در تفسیر آیه شریفه (كسانی كه پس از حكم و ستمی كه بر آنها رفته باشد انتقام می گیرند ملامت و سرزنشی نیست) فرمود: مقصود حضرت قائم (ع) و یارانش می باشد وقتی كه قیام كند از بنی امیه و از دروغگویان كه امر ولایت را مربوط به خود دانستند و از ناصبی ها آن حضرت و اصحابش انتقام گیرند و این است معنی آیه شریفه «ملامت و سرزنش در خور كسانی است كه به مردم ستم می كنند و به ناحق در روی زمین سركشی می كنند برای آنهاست عذابی دردآور».
(بحار ج 51 ص 49):
روی فی قوله تعالی: «اقتربت الساعة» یعنی خروج القائم (ع).
روایت شده آیه شریفه: «و نزدیك شد ساعت» فرمود مقصود ظهور حضرت قائم (ع) است.
(بحار ج 51 ص 49):
«یریدون لیطفئوا نور الله بافواههم و الله متم نوره» قال: بالقائم من آل محمد (ص) اذا خرج لیظهره علی الدین كله حتی لا یعبد غیر الله و هو قوله تعالی:
[ صفحه 32]
«یملا الارض قسطا و عدلا كما ملئت ظلما و جورا».
آیه كریمه «می خواهند نور خدا را به دهانشان خاموش كنند ولی خداوند كامل كننده ی نور خویش است اگر چه كافران را ناخوش آید» فرمود: به قائم از آل محمد (ع) است زمانی كه خروج كند تا دین را بر همگان اظهار نماید تا آنجا كه غیر خداوند پرستش نشود و این است قول معصوم (ع) پر می نماید زمین را از قسط و عدل پس از آنكه پر شده باشد از ستم و بیدادگری.
(بحار ج 51 ص 49):
«و اخری تحبونها نصر من الله و فتح قریب» یعنی فی الدنیا بفتح القائم (ع) آیه شریفه:«و نعمتی دیگر كه دوستش دارید یاری و نصرتی است از سوی خداوند و پیروزی نزدیك و مؤمنان را بر این فتح بشارت ده» مقصود از آیه شریفه فتح و پیروزی ای است كه توسط حضرت قائم (ع) در دنیا به وقوع می پیوندد.
(بحار ج 51 ص 49):
«حتی اذا رأوا ما یوعدون» قال: القائم و امیر المؤمنین (ع) «فسیعلمون من اضعف ناصرا و اقل عددا».
خدای تعالی فرماید: «تا آنگاه كه آنچه را به آنها وعده داده بودند بنگرند پس خواهند دانست چه كسی یاورانش ناتوان تر و در شمار كمتر بوده است» فرمود مقصود حضرت قائم (ع) و امیرمؤمنان (ع) است معلوم می شود یاران چه كسانی از دیگری بیشتر است.
(بحار ج 51 ص 49)
«انهم یكیدون كیدا و اكید كیدا فمهل الكافرین» یا محمد (امهلهم رویدا) لو بعث القائم (ع) فینتقم لی من الجبارین و الطواغیث من قریش و بنی امیة و سائر الناس.
خدای تعالی فرماید: «آنان حیله و مكر می اندیشند و من هم حیله ای می اندیشم پس كافران را مهلت ده» ای محمد (ص) آنان را اندك مهلت ده اگر قائم (ع) برانگیخته گردد و قیام كند از ستم كاران و از طاغوتیان قریش و بنی امیه و سایرین مردم انتقام گیرد.
(بحار ج 51 ص 50)
عن مثنی الحناط، قال: سمعت اباجعفر (ع) یقول:«ایام الله» ثلاثة یوم یقوم
[ صفحه 33]
القائم و یوم الكرة و یوم القیامة.
به روایت مثنی حناط گفت شنیدم امام باقر (ع) می فرمود: روزهای خداوند سه روز است روزی كه حضرت قائم (ع) قیام می كند و روز ناخوش آیند یعنی مرگ و روز قیامت.
(بحار ج 51 ص 50):
تفسیر علی بن ابراهیم (ره):«قل ارایتم ان اصبح ماؤكم غورا فمن یاتیكم بماء معین» قل: أرأیتم این اصبح امامكم غائبا فمن یأتیكم بامام مثله، حدثنا محمد بن جعفر عن محمد بن احمد، عن القاسم بن العلا عن اسماعیل بن علی الفزاری، عن محمد ابن جمهور، عن فضالة بن ایوب قال: سئل الرضا (ع) عن قول الله عزوجل: «قل أرأیتم ان اصبح ماؤكم غورا فمن یأتیكم بماء معین» فقال: ماؤكم ابوابكم الأئمة و الائمة ابواب الله فمن یأتیكم بماء معین یعنی یأتیكم بعلم الأمام.
در تفسیر علی بن ابراهیم (ره) در تفسیر آیه شریفه «بگو اگر آب شما در زمین فرو رود چه كسی شما را آب روان خواهد داد» فرمود: اگر دیدید امامتان غائب است چه كسی می تواند مانند امامتان امام بیاورد حدیث كرد مرا محمد بن جعفر از محمد بن احمد از قاسم بن علا از اسماعیل بن علی فزاری از محمد بن جمهور از فضالة بن ایوب گفت از امام رضا (ع) درباره آیه شریفه كه معنی آن قبلا گفته شد پرسیدند فرمود: مقصود از آب در آیه شریفه درهای ائمه طاهرین است و امامان درهای خداوند هستند پس چه كسی آب روان خواهد آورد یعنی علم امام (ع) تواند آورد؟
(بحار ج 51 ص 50):
تفسیر علی بن ابراهیم (ره) «هو الذی ارسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین كله فیملا الارض قسطا و عدلا كما ملئت جورا و ظلما و هذا مما ذكرنا ان تأویله بعد تنزیله.
در تفسیر علی بن ابراهیم در تفسیر آیه كریمه (او كسی است كه پیغمبر خود را برای راهنمایی و هدایت مردم فرستاد با دینی درست و بر حق تا او را بر همه ادیان پیروز گرداند هر چند مشركان را خوش نیاید» فرمود: این آیه درباره حضرت قائم (ع) نازل شده است و او ست امامی كه دین را بر همه عالم ظاهر سازد و بر همه ادیان پیروز
[ صفحه 34]
می شود و زمین را پر از عدل و قسط نماید چنانچه پر شده باشد از ظلم و ستم و این آیه شریفه از زمره آیاتی است كه تاویل آن پس از تنزیلش می باشد.
(بحار ج 51 ص 51):
عن ابی عبدالله (ع) انه قال: فی قول الله عزوجل «یوم یأتی بعض آیات ربك لا ینفع نفسا ایمانها لم تكن امنت من قبل» فقال: الایات هم الائمة و الایة المنتظر هو القائم (ع) فیومئذ لا ینفع نفسا ایمانها لم تكن امنت من قبل قیامه بالسیف و ان امنت بمن تقدمه من ابائه.
به روایت از امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه «روزی كه بعضی از نشانه های خدا آشكار شود ایمان كسی كه پیش از آن ایمان نیاورده یا به هنگام ایمان كار نیكی انجام نداده ست سودی ندهد» فرمود: مقصود از آیات امامان (ع) می باشد و آیه مورد انتظار امام قائم (ع) است پس از آن كه خروج كند ایمان كسی كه قبل از قیام به شمشیر حضرت ایمان نیاورده باشد سودی باو نمی رساند اگر چه به پدارنش ایمان داشته باشد و به خودش ایمان نیاورده باشد.
(بحار ج 51 ص 51):
عن ام هانی قالت: لقیت اباجعفر محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب (ع) فسألته عن هذه الایة «فلا اقسم بالخنس الجوار الكنس» فقال: امام یخنس فی زمانه عند انقضاء من علمه سنة ستین و مأتین ثم یبدو كالشهاب الوقاد فی ظلمة اللیل فان ادركت ذلك قوت عیناك.
به روایت ام هانی گفت: ملاقات كردم حضرت ابی جعفر محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالت (ع) را پس از او پرستش نمودم درباره این آیه شریفه:«سوگند به ستارگان بازگردنده سیر كننده غائب شوند و سوگند به شب چون تاریك شود و سوگند به صبح چون بدمد» فرمود: امام غائب می شود در زمان خود پس گذشت دویست و شصت سال آنگاه ظاهر می شود مانند شهاب فرو رونده تند در شب تاریك اگر آن زمان را درك كردی چشمانت روشن باد.
(بحار ج 51 ص 52):
عن ابیعبدالله (ع): فی قول الله عزوجل:«الذین یؤمنون بالغیب» قال: من اقر بقیام
[ صفحه 35]
القائم (ع) انه حق.
امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه «آنانكه ایمان به غیب می آورند» فرمود: مقصود اقرار به قیام حضرت قائم (ع) است و آن را حق و باور دارند.
(بحار ج 51 ص 52):
عن یحیی بن ابی القاسم قال: سألت الصادق (ع) عن قوله الله عزوجل «الم ذلك الكتاب لا ریب فیه هدی للمتقین الذین یؤمنون بالغیب» فقال: المتقون شیعة علی (ع) و اما الغیب فهو الحجة الغائب و شاهد ذلك قول الله تعالی «و یقولون لو لا انزل علیه آیة من ربه فقل انما الغیب لله فانتظروا انی معكم من المنتظرین».
به روایت یحیی بن ابی القاسم گفت پرسیدم از امام صادق (ع) از سخن خدای تعالی (الف لام میم - این است همان كتاب كه در آن هیچ ریب و شكی نیست پرهیزگاران را رهنماست آنان كه به غیب ایمان می آورند) فرمود: پرهیزگاران شیعیان علی (ع) هستند و اما مقصود از ایمان به غیب حضرت حجةبن الحسن (ع) حجة غائب و شاهد است و این است معنی آیه شریفه (و می گویند چرا از سوی پروردگارش معجزه ای بر او نازل نمی شود؟ بگو علم غیب از آن خداست انتظار بكشید من نیز با شما منتظر می مانیم).
(بحار ج 51 ص 53)
عن ابی صالح عن بن عباس (ره) فی قوله تعالی:«و فی السماء رزقكم و ما توعدون» قال: هو خروج المهدی.
به روایت ابی صالح از ابن عباس در سخن خدای تعالی در آسمان روزیهای شما است و آنچه به آن وعده داده شده اید فرمود آن خروج حضرت مهدی است.
(بحار ج 51 ص 53):
عن بن عباس فی قوله تعالی: «اعلموا ان الله یحیی الارض بعد موتها» یعنی یصلح الارض بقائم آل محمد من بعد موتها یعنی من بعد جور اهل مملكتها (قد بینا لكم الایات) بقائم آل محمد (لعلكم تعقلون).
به روایت ابن عباس در آیه كریمه:«بدانید كه خدا زمین را پس از مردنش زنده می كند ما آیات را برایتان به روشنی بیان كردیم باشد كه به عقل دریابید» فرمود: یعنی اصلاح
[ صفحه 36]
می نماید زمین را به قائم آل محمد (ع) پس از آنكه بمیرد یعنی پس از ستم و بیدادگری اهل مملكت زمین ما آیات را برایتان روشن نمودیم باشد كه به عقل دریابید.
(بحار ج 51 ص 53 و الغیبة الطوسی ص 176):
عن بن عباس (ره) فی قول الله «و فی السماء رزقكم و ما توعدون فو رب السماء و الارض انه لحق مثل ما انكم تنطقون» قال: قیام القائم (ع) «هو خروج المهدی و مثله «اینما تكونوا یأت بكم الله جمیعا» قال: اصحاب القائم یجمعهم الله فی یوم واحد.
به روایت ابن عباس در آیه شریفه «و رزق شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است پس سوگند به پروردگار آسمانها و زمین كه این سخن آنچنان باشد كه سخن می گویید حتمی است» فرمود: مقصود قیام حضرت قائم (ع) و خروج حضرت مهدی (ع) است و مثل آیه فوق است آیه شریفه (هر جا كه باشید خدا شما را حاضر می نماید خداوند شما را در یكجا جمع نماید) فرمود مقصود اصحاب حضرت مهدی (ع) است كه همه در خدمت حضرت جمع شوند.
(بحار ج 51 ص 54):
عن علی (ع) فی قوله تعالی:«و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثین» قال: هم آل محمد یبعث الله مهدیهم بعد جهدهم فیعزهم و یذل عدوهم.
به روایت علی (ع) در تفسیر آیه مباركه «و ما اراده نموده ایم كه بر مستضعفان روی زمین منت گذاریم و آنان را پیشوا سازیم و وارثان گردانیم» فرمود: آنان آل محمد (ع) هستند خداوند مهدی (ع) ایشان (ع) را مبعوث می نماید بعد از آنكه منكر وی شوند پس دوستان را عزیز و دشمنان را ذلیل می نماید.
(بحار ج 51 ص 54):
عن زرارة، عن ابیعبدالله (ع) فی قول الله:«و تلك الایام نداولها بین الناس» قال: ما زال منذ خلق الله ادم دولة لله و دولة لابلیس فأین دولة الله اما هو قائم واحد.
به روایت زرارة از امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه «و این روزگار و ایام است كه هر روزش به مراد كسی می گردانیم تا خدا كسانی را كه ایمان آورده اند بشناسد»
[ صفحه 37]
فرمود: از روزی كه خداوند آدم را بیافرید دولت و حكومت روزی از آن آدم و روز دیگر از آن ابلیس بوده است پس كجا است دولت خداوند آگاه باشید و بدانید آن دولت قائم آل محمد (ع) است و یك دولت بیش نیست.
(بحار ج 51 ص 55):
عن جابر قال: قال ابوجعفر (ع) فی هذه الایة «الیوم یئس الذین كفروا من دینكم فلا تخشوهم و اخشون» یوم یقوم القائم (ع) یئس بنو امیة فهم الذین كفروا، یاسوا من آل محمد.
به روایت جابر گفت امام باقر (ع) فرمود: (امروز كافران از بازگشت شما از دین خویش نومید شده اند از آنان مترسید از من بترسید امروز دین شما را به كمال رسانیدم و نعمت بر شما تمام كردم) فرمود: روزی است كه قائم (ع) قیام كند و بنو امیه و آنان كه كافر شده اند مأیوس گردند از آل محمد (ع).
(بحار ج 51 ص 55):
عن زرارة قال: قال ابوعبدالله (ع): سئل ابی عن قول الله تعالی: «قاتلوا المشركین كافة كما یقاتلونكم كافة» حتی لا یكون مشرك (و یكون الدین كله لله) ثم قال: انه ثم یجی تأویل هذه الایة و لو قد قام قائمنا سیری من یدركه ما یكون من تأویل هذه الایة و لیبلغن دین محمد (ص) ما بلغ اللیل حتی لا یكون شرك علی ظهر الارض كما قال الله.
به روایت زرارة گفت امام صادق (ع) فرمود: از پدر بزرگوارم (ع) تفسیر آیه كریمه: «هم چنانكه مشركان دسته جمعی و همگی به جنگ برخاستند شما هم همگی به جنگ ایشان برخیزید» تا اینكه دیگر مشركی باقی نماند (و تمام دین از آن خداوند باشد) پرسیدند فرمود: هنوز تأویل آیه شریفه نیامده است و روزی كه قائم (ع) ما قیام كند به زودی می بیند كسی كه آن حضرت را دیدار و درك كند تأویل آیه معلوم شود و بتحقیق دین محمد (ص) تا آنجا كه شب پیش رود می رسد یعنی به محل غروب و طلوع آفتاب (هر دو طرف كره) می رسد تا اینكه دیگر مشركی در روی زمین باقی نماند چنانچه خدای تعالی فرمود.
[ صفحه 38]
(بحار ج 51 ص 55):
عن ابیعبدالله (ع) فی قول الله تعالی «و لئن اخرنا عنهم العذاب الی امة معدودة» یعنی عدة كعدة بدر، قال یجمعون له فی ساعة واحدة قزعا كقزع الخریف.
امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه (اگر چند وقتی عذابشان را به تأخیر افكنیم می پرسند چه چیز مانع آن شده است» فرمود: جمعیتی به عدد جمعیت بدر در آن واحد دور آن جمع شوند خیلی تند و جست چالاك مانند حركت ابرهای پاییزی.
(بحار ج 51ص 57):
عن حمران، عن ابی جعفر (ع) قال كان یقرأ:«بعثنا علیكم عبادا لنا اولی بأس شدید» ثم قا: و هو القائم و اصحابه اولی بأس شدید.
به روایت حمران از امام باقر (ع) كه قرائت می فرمود «گروهی از بندگان خویش را كه رزمندگانی زورمند بودند بر سر شما فرستادیم» سپس امام (ع) فرمود او حضرت قائم و یارانش می باشد كه جنگاورانی زورمند هستند.
(تفسیر الصافی چاپ قدیم ص 510):
عن الصادق (ع) (فذلك یومئذ یوم عسیر علی الكافرین غیر یسیر) فی هذه الایة قال ان منا اماما مظفرا مستترا فاذا اراد الله اظهار امره نكت فی قلبه نكتة فظهر فقام بامرالله.
از امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه «آن روز روزی سخت خواهد بود و برای كافران ناگوار» فرمود این آیه شریفه درباره ما است و از ما امامی پیروز و پنهان خواهد بود و زمانی كه خداوند اراده نماید امر ظهورش را در قلب مباركش نكته و علامتی ظاهر شود پس در این وقت به دستور خداوند قیام كند.
(بحار ج 51 ص 59):
عن محمد بن مسلم، عن ابی جعفر (ع) فی قول الله عزوجل: «امن یجیب المضطر اذا دعاه» قال: هذا نزلت فی القائم (ع) اذا خرج تعمم و صلی عند المقام و تضرع الی ربه فلا ترد له رأیة ابدا.
به روایت محمد بن مسلم (ره) از امام باقر (ع) درباره آیه شریفه (امن یجیب المضطر الایة) فرمود: این آیه نازل شده است درباره حضرت قائم (ع) به هنگامی كه خروج
[ صفحه 39]
كند و عمامه بر سر گذارد و به نزد مقام نماز گزارد و به سوی خداوند تضرع و زاری نماید پس هرگز پرچمی از او مردود نگردد.
(بحار ج 51 ص 61):
عن ابیعبدالله (ع) فی قوله تعالی «اذا تتلی علیه آیاتنا قال اساطیر الاولین یعنی نكذیبه بقائم آل محمد (ع) اذا یقول له: لسنا نعرفك و لست من ولد فاطمة كما قال المشركون لمحمد (ص).»
به روایت امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه: «چون آیات ما بر او خوانده شود گوید اساطیر و داستان پیشینیان است» فرمود: زمانی كه به حضرت قائم (ع) می گویند ما ترا نمی شناسیم و تو از فرزندان فاطمه (ع) نمی باشی چنانكه مشركان به محمد (ع) می گفتند.
[ صفحه 40]
عن ابیعبدالله (ع) فی قوله تعالی: «امن یجیب المضطر اذا دعاه و یكشف السوء و یجعلكم خلفاء الارض» (النمل 62) حدثنی ابی عن الحسن بن علی بن فضال عن صالح بن عقبة عن ابیعبدالله (ع) قال: نزلت فی القائم من آل محمد (ع) و الله هو المضطر اذا صلی فی المقام ركعتین دعا الی الله فاجابه و یكشف السوء و یجعله خلیفة فی الارض.
پدرم از حسن بن علی بن فضال از صالح بن عقبة از: امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه «چه كسی است كه پاسخ مظفری را كه او را بخواند می دهد و رنج از او دور می كند و شما را در زمین جانشین پیشینیان سازد. فرمود: آیه شریفه درباره حضرت قائم آل محمد (ع) نازل شده و به خداوند سوگند اوست مظطر هنگامی كه در مقام ابراهیم (ع) دو ركعت نماز خواند وخداوند را صدا زند و خداوند دعایش را مستجاب گرداند و رنج را از وی دور كند و او را خلیفه زمین قرار دهد.
(بحار ج 52 ص 324 و منتخب الاثر ص 294):
عن ابیعبدالله (ع): قوله تعالی: «هو الذی ارسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین كله و لو كره المشركون» قال: اذا خرج القائم لم یبق مشرك بالله
[ صفحه 24]
العظیم، و لا كافر الا كره خروجه حتی لو كان فی بطن صخرة لقالت الصخرة: یا مؤمن فی مشرك فاكسرنی: واقتله.
امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه ی «اوست خدایی كه رسولش را برای هدایت مردم با دین حق فرستاد تا او را بر تمام ادیان پیروز گرداند اگر چه مشركان را خوش نیاید» فرمود: زمانی كه حضرت قائم خروج كند نه مشركی به خداوند عظیم باقی ماند و نه كافری كه ظهورش را ناخوشایند داند كافر اگر چه در درون سنگی پنهان شود آن سنگ به سخن آید و گوید ای مؤمن در درون من مشركی است مرا بشكن و كافر را بكش.
(منتخب الأثر ص 295):
عن ابی بصیر (ره) عن ابیعبدالله (ع): فی قوله عزوجل. «وعدالله الذین امنوا منكم و عملو الصالحات لیستخلفنهم فی الارض كما استخلف الذین من قبلهم و لیمكنن لهم دینهم الذی ارتضی لهم و لیبدلنهم من بعد خوفهم امنا یعبدوننی لا یشركون بی شیئا» (النور 55) قال: القائم و اصحابه.
ابی بصیر (ره) از امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه «وعده داده است خداوند آنانی كه ایمان آورده اند و عمل صالح انجام دادند آنان را جانشینان دیگران در زمین قرار دهد چنانچه صالحان قبل را جانشین در زمین قرار داد وآنان قدرت دین دهد بدانگونه كه راضی گردند و پس از خوف و ترس آنان را ایمن سازد كه فقط مرا عبادت كنند و شرك بمن نیاورند» فرمود: آیه درباره حضرت قائم (ع) و یارانش می باشد.
(منتخب الأثر ص 295):
عن ابی عباس (ره) فی قوله تعالی:«لیظهره علی الدین كله و لو كره المشركون» (التوبه:33) قال: لا یكون ذلك حتی لا یبقی یهودی و لا نصرانی، و لا صاحب ملة الا دخل فی الاسلام حتی یأمن الشاة و الذئب والبقر و الأسد و الانسان و الحیة و حتی لا تقرض فارة جرابا و حتی توضع الجزیة و یكسر الصلیب و یقتل الخنزیر و ذلك قوله «لیظهره علی الدین كله و لو كره المشركون».
به روایت ابن عباس (ره) در تفسیر آیه شریفه (او را با دینی درست و بر حق فرستاد تا او را بر همه اینها پیروز گرداند هر چند مشركان را خوش نیاید) فرمود: این امر تحقق
[ صفحه 25]
نمی یابد تا اینكه نه یهودیی و نه نصرانی و یا صاحب ملت و كیش دیگری در روی زمین نباشد مگر اینكه داخل در اسلام گردند تا اینكه گوسفند و گرگ و گاو و شیر و انسان و مار در امنیت با هم زندگی نمایند و تا اینكه موش از انبان چیزی برندرد و جزیه بر اهل ذمه نهاده شود و دیگر جزیه نگیرند و صلیب شكسته گردد و خوكها كشته گردند و این است مصداق آیه شریفه (با دینی حق او را پیروز گرداند بر همه مشركان».
(سفینة البحار ج 2 ص 701 و نورالثقلین ج 4 ص 110):
فی كتاب كمال الدین باسناده الی حكیمة قالت: لما كان الیوم السابع من مولد القائم جئت الی ابی محمد (ع) فسلمت علیه و جلست فقال: هلمی الی ابنی فجئت بسیدی و هو فی الخرقة ففعل به كفعله الاول ثم ادلی لسانه فی فیه كانما یغذیه لبنا و عسلا، ثم قال: تكلم یا بنی قال: اشهد ان لا اله الا الله و ثنی بالصلوة علی محمد و علی امیرالمؤمنین و علی الائمة الطاهرین (ع) حتی وقف علی ابیه (ع) ثم تلاهذه: «بسم الله الرحمن الرحیم و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثین. و نمكن لهم فی الارض و نری فرعون و هامان و جنودهما منهم ما كانوا یحذرون.
در كتاب كمال الدین باسنادش به حضرت حكیمه گفت: چون روز هفتم از مولد حضرت قائم (ع) فرا رسید من به نزد حضرت عسكری (ع) آمدم و سلام گفتم و نشستم بمن فرمود: فرزندم را بیاور من او را به پارچه ای پیچیدم و به محضر امام (ع) آوردم و كاری كه در روز نخست انجام داده بود انجام داد آنگاه زبان مبارك را در دهان كودك چرخاند تو گوئیی باو شیر و عسل می خوراند آنگاه فرمود: سخن بگو پسرم او شهادت بر وحدانیت خداوند و به رسالت پیغمبر داده ثنا و دعا بر پیامبر و بر امیر مؤمنان و همه ائمه معصومین صلوات الله و سلامه علیهم و درود فرستاد و تا بنام پدر بزرگوارش رسید و ایستاد و این آیه شریفه را خواند «و ما بر آن هستیم كه بر مستضعفان روی زمین منت گذاریم و آنان را پیشوایان و وارثان گردانیم و آنها را در آن سرزمین مكانت بخشیم و به فرعون و هامان و لشكریانشان چیزی كه از آن می ترسیدند نشان دهیم.»
[ صفحه 26]
(اثبات الهداة ج 3 ص 553):
عن ابی خالد الكابلی قال: قال ابوجعفر (ع): و الله لكانی انظر الی القائم (ع) و قد اسند ظهره الی الحجر ثم ینشد الله حقه الی ان قال: ثم ینتهی الی المقام فیصلی ركعتین، و ینشد الله حقه ثم قال: هو المضطر فی كتاب الله فی قوله تعالی: «امن یجیب المضطر اذا دعاه و یكشف السوء یجعلكم خلفاء الارض (النمل:66) فیكون اول من یبایعه جبرئیل، ثم الثلاثماة و ثلثة عشر رجلا.
ابی خالد كابلی روایت كرده گفت امام باقر (ع) فرمود: به خداوند سوگند گویی می بینم حضرت قائم (ع) را كه پشت به حجرالأسود داده و خداوند را سوگند می دهد بحق خدائیش تا آنكه فرمود: آنگاه به مقام ابراهیم (ع) آید و دو ركعت نماز گزارد، باز خداوند را بحقش سوگند می دهد سپس فرمود: اوست مضطری كه در كتاب خدا فرموده آیا كه درمانده را چون بخواندش پاسخ می دهد و رنج را از او دور می كند و شما را در زمین جانشین پیشینیان می سازد آیا با وجود الله خدای دیگری است چه اندك پند می گیرند» نخستین كسی كه با حضرت بیعت كند جبرئیل (ع) سپس سیصد و سیزده مرده می باشند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 563):
عن الحسین بن محمد بن عبدالله بن الحسن عن ابیه عن ابی جعفر (ع) فی قوله تعالی: «ان الارض یرثها عبادی الصالحون» (انبیاء:105) قال: اصحاب المهدی فی آخر الزمان.
به روایت حسین بن محمد بن عبدالله بن حسن از پدرش از امام باقر (ع) در تفسیر آیه شریفه (این زمین را بندگان صالح من به میراث خواهند برد) فرمود: یاران حضرت مهدی (ع) در آخر الزمان وارثان زمین خواهند بود.
(اثبات الهداة ج 3 ص 563)
عن عبدالله بن عجلان عن ابی جعفر (ع) فی قول الله عزوجل:«اذن الذین یقاتلون بانهم ظلموا و ان الله علی نصرهم لقدیر» (الحج:39) هی فی القائم و اصحابه.
به روایت عبدالله بن عجلان از امام باقر (ع) در تفسیر آیه شریفه:«به كسانی كه با
[ صفحه 27]
جنگ بر سرشان تاخت آورده اند و مورد ستم قرار گرفته اند اجازه داده شد و خدا بر پیروز ساختنشان توانا است» فرمود: او حضرت قائم (عج) و یارانش می باشد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 563):
عن ابی الجارود عن ابی جعفر (ع) فی قول الله عزوجل:«الذین ان مكناهم فی الارض اقاموا الصلوة و اتوا الزكوة (الحج:41) قال: هذه لال محمد: المهدی و اصحابه یملكهم الله مشارق الارض و مغاربها و یظهر به الدین و یمیت الله به و باصحابه البدع و الباطل كما امات السفیه الحق لا یری اثر من الظلم و یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنكر و لله عاقبة الامور.
به روایت ابی جارود از امام باقر (ع) در تفسیر آیه شریفه «همان كسان كه اگر در زمین مكانتشان دهیم نماز می گزارند و زكات می دهند وامر بمعروف و نهی از منكر می كند و سرانجام همه كارها با خداست» فرمود: این آیه مربوط به آل محمد (ع) مهدی (ع) و یارانش می باشد آنهایی كه خداوند مشرق و مغرب زمین را در اختیارشان گذارد و دین را به تمامی ظاهر سازد و خداوند اصحاب بدعت ها را نابود سازد و باطل از بین برود چنانچه نادانان حق را قبلا كشته بودند و اثری از ظلم دیده نشود و امر به معروف می شود و نهی از منكر می گردد و عاقبت امر همه بسوی خدا است.
(اثبات الهداة ج 3 ص 567):
عن زید بن علی قال: اذا قام القائم من آل محمد یقول: ایها الناس نحن الذین وعدنا الله فی كتابه: «الذین ان مكناهم فی الارض اقاموا الصلوة و اتوا الزكوة و امروا بالمعروف و نهوا عن المنكر و لله عاقبة الامور.
زید بن علی (ع) فرمود: زمانی كه حضرت قائم (ع) از آل محمد (ع) قیام كند فرماید: ای مردم ما از آن كسانی هستیم كه خداوند در كتابش وعده فرمود: «همان كسان كه اگر زمین را در اختیارشان قرار دهیم نماز می گزارند و زكات می دهند و امر به معروف و نهی از منكر كنند و عاقبت كارها با خداوند است».
(بحار ج 51 ص 63 و اثبات الهداة ج 3 ص 568):
عن علی (ع) فی قوله تعالی: و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة قال: المستضعفون فی الارض المذكورون فی الكتاب الذین یجعلهم
[ صفحه 28]
الله ائمة، نحن اهل یبعث الله مهدیهم فیغزهم و یذل عدوهم.
امیر المؤمنین (ع) در تفسیر آیه كریمه:«ما بر آن هستیم كه بر مستضعفان روی زمین منت گذاریم و آنان را پیشوایان و وارثان حكومت زمین گردانیم فرمود: مستضعفین در زمین كسانی باشند كه خداوند در كتابش آنان را وارث قرار داده ما اهل بیت هستیم و خداوند مهدی ایشان را برانگیزد پس عزیز سازد اهل بیت را و ذلیل و خوار سازد دشمنانشان را.
(اثبات الهداة ج 3 ص 568):
عن موسی بن جعفر (ع): انه سئل عن نعم الله الظاهرة و الباطنة فقال النعمة الظاهرة الامام الظاهر و النعمة الباطنة الأمام الغائب، یغیب عن ابصار الناس شخصه و تظهر له كنوز الأرض، و یقرب علیه كل بعید.
از موسی بن جعفر (ع) درباره نعمت ظاهری و باطنی پرسش شد؟ فرمود: نعمت ظاهری امامی است كه در انظار مردم ظاهر باشد و نعمت باطنی امام غائب از دیده های مردم است كه شخص امام از دیدگان مردم غایب باشد و برای ان امام همه گنج های زمین ظاهر گردد و هر چیز دوری برایش نزدیك می شود (فاصله ها از بین می رود).
(بحار ج 51 ص 45):
قال الله: (و لقد ارسلا موسی بایاتنا ان اخرج قومك من الظلمات الی النور و ذكرهم بایام الله) (ابراهیم:5) قال: ایام الله ثلاثة یوم القائم (ع) و یوم الموت، و یوم القیامة.
خدای تعالی فرماید:«و بتحقیق ما موسی را با آیات و معجزاتی به رسالت فرستادیم و فرمان دادیم كه قوم خود را از تاریكی به روشنایی بیرون آور و روزهای خدا را یادآوریشان كن» فرمود: روزهای خداوند سه روز است روزی كه قائم آل محمد (ع) قیام كند و روزی كه آدمی از دنیا برود و روز قیامت (كه همگان برای حساب حاضرانند).
(بحار ج 51 ص 47):
«و لقد كتبنا فی الزبور من بعد الذكر» قال: الكتب كلها ذكر (ان الارض یرثها
[ صفحه 29]
عبادی الصالحون) قال: القائم (ع) و اصحابه.
خدای تعالی فرماید:«و ما در زبور پس از تورات» نوشته ایم كه این زمین را بندگان صالح من به میراث خواهند برد فرمود: تمام كتب آسمانی ذكر نامیده شود و بندگان صالح من كه زمین را به میراث می برند حضرت قائم و اصحابش می باشند.
(بحار ج 51 ص 41):
عن بی مسكان، عن ابی عبدالله (ع) فی قوله تعالی: (اذن للذین یقاتلون بانهم ظلموا و ان الله علی نصرهم لقدیر) قال: ان العامة یقولون: نزلت فی رسول الله (ص) لما اخرجته قریش من مكة و انما هو القائم (ع) اذا خرج یطلب بدم الحسین (ع) و هو قوله: نحن اولیاء الدم و طلاب الثرة.
به روایت ابن مسكان از امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه:«به كسانی كه به جنگ بر سرشان تاخت آورند و مورد ستم و تعدی قرار گرفته اند اجازه داده شد و خداوند بر پیروز گردانیشان تواناست» فرمود: عامه می گویند آیه شریفه درباره رسول خدا (ص) است هنگامیكه قریش او را از مكه مكرمه بیرون كردند اما مقصود آیه شریفه حضرت قائم است به هنگامی كه خروج كند طلب خون سیدالشهدا (ع) از قاتلین نماید و این فرمایش امام مائیم اولیاء خون و طلب كنندگان خون بها.
(بحار ج 51 ص 47):
تفسیر علی بن ابراهیم (و من عاقب) یعنی رسول الله (ص) (بمثل ما عوقب به) یعنی حین ارادوا ان یقتلوه (ثم بغی علیه لینصرنه الله) بالقائم من ولده (ع).
در تفسیر علی بن ابراهیم (ره) است: خدای تعالی فرماید: «هر كس عقوبت كند (مقصود از عقوبت كننده رسول خداست)همچنان كه او را عقوبت كرده اند (یعنی هنگامی كه اراده كردند او را بكشند) (آنگاه كه مظلوم واقع شود خدا یاریش خواهد كرد» به وسیله حضرت قائم (ع) از فرزندان حضرت رسول (ص).
(بحار ج 51 ص 48)
عن ابی جعفر (ع) فی قوله تعالی: «الذین ان مكناهم فی الارض اقاموا الصلاة و اتوا الزكاة» فهذه لال محمد (ص) الی اخر الائمة و المهدی و اصحابه یملكهم الله مشارق الارض و مغاربها و یظهر (به) الدین و یمیت الله به و باصحابه البدع
[ صفحه 30]
و الباطل كما امات السفهاء الحق حتی لا یری این الظلم و یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنكر.
به روایت امام باقر (ع) در تفسیر آیه كریمه: «همان كسان كه اگر در زمین قدرتشان دهیم نماز گزارند و زكات می دهند» فرمود: این آیه درباره آل محمد (ص) تا آخرشان حضرت مهدی و یارانش می باشد كه خداوند قدرت شرق و غرب زمین را به آنها واگذارد و به وسیله آن حضرت دین آشكار شود و به وسیله آن حضرت و یارانش اصحاب بدعت و باطل می میرند چنانچه نادانان حق را از پای درآورده بودند تا اینكه دیده نشود كه ظلم كجاست و امر به معروف و نهی از منكر می نمایند.
(بحار ج 51 ص 48):
تفسیر علی بن ابراهیم (ع): «ان نشأ ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین» فانه حدثنی ابی، عن ابن ابی عمیر، عن هشام، عن ابیعبدالله (ع) قال: تخضع رقابهم یعنی بنی امیة و هی الصیحة من السماء باسم صاحب الأمر(ع).
در تفسیر علی بن ابراهیم (ره) خدای تعالی فرماید: «اگر بخواهیم از آسمان برایشان آیتی نازل می كنیم كه در برابر آن به خضوع سر فرود آورند» ابن ابی عمیر از هشام و او از امام صادق (ع) روایت كند فرمود: مقصود بنی امیه است و آن بهنگامی است كه صیحه آسمانی به اسم حضرت صاحب الأمر برسد و گردنهای بنی امیه خاضع گردد.
(بحار ج 51 ص 48):
تفسیر علی بن ابراهیم (ره): «امن یجیب المضطر اذا دعاه و یكشف السوء و یجعلكم خلفاء الارض» فانه حدثنی ابی، عن الحسین بن علی بن فضال، عن صالح بن عقبة عن ابیعبدالله (ع) قال: نزلت فی القائم (ع)، هو و الله المضطر اذا صلی فی المقام ركعتین و دعا الله فاجابه و یكشف السوء و یجعله خلیفة فی الارض.
در تفسیر علی بن ابراهیم (ع) درباره آیه شریفه چه كسی است پاسخ مضطری را كه او را بخواند می دهد و رنج از او دور می كند و شما را جانشین پیشینیان سازد حسن بن فضال از صالح بن عقبه از امام صادق (ع) روایت می كند كه امام فرمود: آیه شریفه درباره حضرت قائم (ع) است و به خداوند سوگند اوست مضطر وقتی كه دو ركعت نماز در مقام ابراهیم گزارد و خداوند را بخواند و خدا دعا او را اجابت فرماید و رنج
[ صفحه 31]
را از او دور سازد و او راجانشین در زمین قرار دهد.
(بحار ج 51 ص 48):
تفسیر علین ابراهیم: «و لئن جاء نصر من ربك» یعنی القائم (ع) (لیقولن انا كنا معكم او لیس الله باعلم بما فی صدور العالمین).
در تفسیر علی بن ابراهیم (ع) درباره آیه شریفه (و چون از سوی پروردگارت مددی رسد می گویند: ما نیز با شما بوده ایم آیا خدا به آنچه در دلهای مردم جهان می گذرد آگاه تر نیست (فرمود: مقصود از مدد و كمك حضرت قائم (ع) است).
(بحار ج 51 ص 48):
عن الثمالی (ره)، عن ابی جعفر (ع) قال: سمعته یقول: «و لمن انتصر بعد ظلمه» یعنی القائم و اصحابه «فاولئك ما علیهم من سبیل» و القائم اذا قائم انتصر من بنی امیة و من المكذبین و النصاب هو و اصحابه و هو قول الله: «انما السبیل علی الذین یظلمون الناس و یبغون فی الارض بغیر الحق اولئك لهم عذاب الیم».
به روایت ثمالی از امام باقر (ع) گفت: شنیدم كه می فرمود: در تفسیر آیه شریفه (كسانی كه پس از حكم و ستمی كه بر آنها رفته باشد انتقام می گیرند ملامت و سرزنشی نیست) فرمود: مقصود حضرت قائم (ع) و یارانش می باشد وقتی كه قیام كند از بنی امیه و از دروغگویان كه امر ولایت را مربوط به خود دانستند و از ناصبی ها آن حضرت و اصحابش انتقام گیرند و این است معنی آیه شریفه «ملامت و سرزنش در خور كسانی است كه به مردم ستم می كنند و به ناحق در روی زمین سركشی می كنند برای آنهاست عذابی دردآور».
(بحار ج 51 ص 49):
روی فی قوله تعالی: «اقتربت الساعة» یعنی خروج القائم (ع).
روایت شده آیه شریفه: «و نزدیك شد ساعت» فرمود مقصود ظهور حضرت قائم (ع) است.
(بحار ج 51 ص 49):
«یریدون لیطفئوا نور الله بافواههم و الله متم نوره» قال: بالقائم من آل محمد (ص) اذا خرج لیظهره علی الدین كله حتی لا یعبد غیر الله و هو قوله تعالی:
[ صفحه 32]
«یملا الارض قسطا و عدلا كما ملئت ظلما و جورا».
آیه كریمه «می خواهند نور خدا را به دهانشان خاموش كنند ولی خداوند كامل كننده ی نور خویش است اگر چه كافران را ناخوش آید» فرمود: به قائم از آل محمد (ع) است زمانی كه خروج كند تا دین را بر همگان اظهار نماید تا آنجا كه غیر خداوند پرستش نشود و این است قول معصوم (ع) پر می نماید زمین را از قسط و عدل پس از آنكه پر شده باشد از ستم و بیدادگری.
(بحار ج 51 ص 49):
«و اخری تحبونها نصر من الله و فتح قریب» یعنی فی الدنیا بفتح القائم (ع) آیه شریفه:«و نعمتی دیگر كه دوستش دارید یاری و نصرتی است از سوی خداوند و پیروزی نزدیك و مؤمنان را بر این فتح بشارت ده» مقصود از آیه شریفه فتح و پیروزی ای است كه توسط حضرت قائم (ع) در دنیا به وقوع می پیوندد.
(بحار ج 51 ص 49):
«حتی اذا رأوا ما یوعدون» قال: القائم و امیر المؤمنین (ع) «فسیعلمون من اضعف ناصرا و اقل عددا».
خدای تعالی فرماید: «تا آنگاه كه آنچه را به آنها وعده داده بودند بنگرند پس خواهند دانست چه كسی یاورانش ناتوان تر و در شمار كمتر بوده است» فرمود مقصود حضرت قائم (ع) و امیرمؤمنان (ع) است معلوم می شود یاران چه كسانی از دیگری بیشتر است.
(بحار ج 51 ص 49)
«انهم یكیدون كیدا و اكید كیدا فمهل الكافرین» یا محمد (امهلهم رویدا) لو بعث القائم (ع) فینتقم لی من الجبارین و الطواغیث من قریش و بنی امیة و سائر الناس.
خدای تعالی فرماید: «آنان حیله و مكر می اندیشند و من هم حیله ای می اندیشم پس كافران را مهلت ده» ای محمد (ص) آنان را اندك مهلت ده اگر قائم (ع) برانگیخته گردد و قیام كند از ستم كاران و از طاغوتیان قریش و بنی امیه و سایرین مردم انتقام گیرد.
(بحار ج 51 ص 50)
عن مثنی الحناط، قال: سمعت اباجعفر (ع) یقول:«ایام الله» ثلاثة یوم یقوم
[ صفحه 33]
القائم و یوم الكرة و یوم القیامة.
به روایت مثنی حناط گفت شنیدم امام باقر (ع) می فرمود: روزهای خداوند سه روز است روزی كه حضرت قائم (ع) قیام می كند و روز ناخوش آیند یعنی مرگ و روز قیامت.
(بحار ج 51 ص 50):
تفسیر علی بن ابراهیم (ره):«قل ارایتم ان اصبح ماؤكم غورا فمن یاتیكم بماء معین» قل: أرأیتم این اصبح امامكم غائبا فمن یأتیكم بامام مثله، حدثنا محمد بن جعفر عن محمد بن احمد، عن القاسم بن العلا عن اسماعیل بن علی الفزاری، عن محمد ابن جمهور، عن فضالة بن ایوب قال: سئل الرضا (ع) عن قول الله عزوجل: «قل أرأیتم ان اصبح ماؤكم غورا فمن یأتیكم بماء معین» فقال: ماؤكم ابوابكم الأئمة و الائمة ابواب الله فمن یأتیكم بماء معین یعنی یأتیكم بعلم الأمام.
در تفسیر علی بن ابراهیم (ره) در تفسیر آیه شریفه «بگو اگر آب شما در زمین فرو رود چه كسی شما را آب روان خواهد داد» فرمود: اگر دیدید امامتان غائب است چه كسی می تواند مانند امامتان امام بیاورد حدیث كرد مرا محمد بن جعفر از محمد بن احمد از قاسم بن علا از اسماعیل بن علی فزاری از محمد بن جمهور از فضالة بن ایوب گفت از امام رضا (ع) درباره آیه شریفه كه معنی آن قبلا گفته شد پرسیدند فرمود: مقصود از آب در آیه شریفه درهای ائمه طاهرین است و امامان درهای خداوند هستند پس چه كسی آب روان خواهد آورد یعنی علم امام (ع) تواند آورد؟
(بحار ج 51 ص 50):
تفسیر علی بن ابراهیم (ره) «هو الذی ارسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین كله فیملا الارض قسطا و عدلا كما ملئت جورا و ظلما و هذا مما ذكرنا ان تأویله بعد تنزیله.
در تفسیر علی بن ابراهیم در تفسیر آیه كریمه (او كسی است كه پیغمبر خود را برای راهنمایی و هدایت مردم فرستاد با دینی درست و بر حق تا او را بر همه ادیان پیروز گرداند هر چند مشركان را خوش نیاید» فرمود: این آیه درباره حضرت قائم (ع) نازل شده است و او ست امامی كه دین را بر همه عالم ظاهر سازد و بر همه ادیان پیروز
[ صفحه 34]
می شود و زمین را پر از عدل و قسط نماید چنانچه پر شده باشد از ظلم و ستم و این آیه شریفه از زمره آیاتی است كه تاویل آن پس از تنزیلش می باشد.
(بحار ج 51 ص 51):
عن ابی عبدالله (ع) انه قال: فی قول الله عزوجل «یوم یأتی بعض آیات ربك لا ینفع نفسا ایمانها لم تكن امنت من قبل» فقال: الایات هم الائمة و الایة المنتظر هو القائم (ع) فیومئذ لا ینفع نفسا ایمانها لم تكن امنت من قبل قیامه بالسیف و ان امنت بمن تقدمه من ابائه.
به روایت از امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه «روزی كه بعضی از نشانه های خدا آشكار شود ایمان كسی كه پیش از آن ایمان نیاورده یا به هنگام ایمان كار نیكی انجام نداده ست سودی ندهد» فرمود: مقصود از آیات امامان (ع) می باشد و آیه مورد انتظار امام قائم (ع) است پس از آن كه خروج كند ایمان كسی كه قبل از قیام به شمشیر حضرت ایمان نیاورده باشد سودی باو نمی رساند اگر چه به پدارنش ایمان داشته باشد و به خودش ایمان نیاورده باشد.
(بحار ج 51 ص 51):
عن ام هانی قالت: لقیت اباجعفر محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب (ع) فسألته عن هذه الایة «فلا اقسم بالخنس الجوار الكنس» فقال: امام یخنس فی زمانه عند انقضاء من علمه سنة ستین و مأتین ثم یبدو كالشهاب الوقاد فی ظلمة اللیل فان ادركت ذلك قوت عیناك.
به روایت ام هانی گفت: ملاقات كردم حضرت ابی جعفر محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالت (ع) را پس از او پرستش نمودم درباره این آیه شریفه:«سوگند به ستارگان بازگردنده سیر كننده غائب شوند و سوگند به شب چون تاریك شود و سوگند به صبح چون بدمد» فرمود: امام غائب می شود در زمان خود پس گذشت دویست و شصت سال آنگاه ظاهر می شود مانند شهاب فرو رونده تند در شب تاریك اگر آن زمان را درك كردی چشمانت روشن باد.
(بحار ج 51 ص 52):
عن ابیعبدالله (ع): فی قول الله عزوجل:«الذین یؤمنون بالغیب» قال: من اقر بقیام
[ صفحه 35]
القائم (ع) انه حق.
امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه «آنانكه ایمان به غیب می آورند» فرمود: مقصود اقرار به قیام حضرت قائم (ع) است و آن را حق و باور دارند.
(بحار ج 51 ص 52):
عن یحیی بن ابی القاسم قال: سألت الصادق (ع) عن قوله الله عزوجل «الم ذلك الكتاب لا ریب فیه هدی للمتقین الذین یؤمنون بالغیب» فقال: المتقون شیعة علی (ع) و اما الغیب فهو الحجة الغائب و شاهد ذلك قول الله تعالی «و یقولون لو لا انزل علیه آیة من ربه فقل انما الغیب لله فانتظروا انی معكم من المنتظرین».
به روایت یحیی بن ابی القاسم گفت پرسیدم از امام صادق (ع) از سخن خدای تعالی (الف لام میم - این است همان كتاب كه در آن هیچ ریب و شكی نیست پرهیزگاران را رهنماست آنان كه به غیب ایمان می آورند) فرمود: پرهیزگاران شیعیان علی (ع) هستند و اما مقصود از ایمان به غیب حضرت حجةبن الحسن (ع) حجة غائب و شاهد است و این است معنی آیه شریفه (و می گویند چرا از سوی پروردگارش معجزه ای بر او نازل نمی شود؟ بگو علم غیب از آن خداست انتظار بكشید من نیز با شما منتظر می مانیم).
(بحار ج 51 ص 53)
عن ابی صالح عن بن عباس (ره) فی قوله تعالی:«و فی السماء رزقكم و ما توعدون» قال: هو خروج المهدی.
به روایت ابی صالح از ابن عباس در سخن خدای تعالی در آسمان روزیهای شما است و آنچه به آن وعده داده شده اید فرمود آن خروج حضرت مهدی است.
(بحار ج 51 ص 53):
عن بن عباس فی قوله تعالی: «اعلموا ان الله یحیی الارض بعد موتها» یعنی یصلح الارض بقائم آل محمد من بعد موتها یعنی من بعد جور اهل مملكتها (قد بینا لكم الایات) بقائم آل محمد (لعلكم تعقلون).
به روایت ابن عباس در آیه كریمه:«بدانید كه خدا زمین را پس از مردنش زنده می كند ما آیات را برایتان به روشنی بیان كردیم باشد كه به عقل دریابید» فرمود: یعنی اصلاح
[ صفحه 36]
می نماید زمین را به قائم آل محمد (ع) پس از آنكه بمیرد یعنی پس از ستم و بیدادگری اهل مملكت زمین ما آیات را برایتان روشن نمودیم باشد كه به عقل دریابید.
(بحار ج 51 ص 53 و الغیبة الطوسی ص 176):
عن بن عباس (ره) فی قول الله «و فی السماء رزقكم و ما توعدون فو رب السماء و الارض انه لحق مثل ما انكم تنطقون» قال: قیام القائم (ع) «هو خروج المهدی و مثله «اینما تكونوا یأت بكم الله جمیعا» قال: اصحاب القائم یجمعهم الله فی یوم واحد.
به روایت ابن عباس در آیه شریفه «و رزق شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است پس سوگند به پروردگار آسمانها و زمین كه این سخن آنچنان باشد كه سخن می گویید حتمی است» فرمود: مقصود قیام حضرت قائم (ع) و خروج حضرت مهدی (ع) است و مثل آیه فوق است آیه شریفه (هر جا كه باشید خدا شما را حاضر می نماید خداوند شما را در یكجا جمع نماید) فرمود مقصود اصحاب حضرت مهدی (ع) است كه همه در خدمت حضرت جمع شوند.
(بحار ج 51 ص 54):
عن علی (ع) فی قوله تعالی:«و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثین» قال: هم آل محمد یبعث الله مهدیهم بعد جهدهم فیعزهم و یذل عدوهم.
به روایت علی (ع) در تفسیر آیه مباركه «و ما اراده نموده ایم كه بر مستضعفان روی زمین منت گذاریم و آنان را پیشوا سازیم و وارثان گردانیم» فرمود: آنان آل محمد (ع) هستند خداوند مهدی (ع) ایشان (ع) را مبعوث می نماید بعد از آنكه منكر وی شوند پس دوستان را عزیز و دشمنان را ذلیل می نماید.
(بحار ج 51 ص 54):
عن زرارة، عن ابیعبدالله (ع) فی قول الله:«و تلك الایام نداولها بین الناس» قال: ما زال منذ خلق الله ادم دولة لله و دولة لابلیس فأین دولة الله اما هو قائم واحد.
به روایت زرارة از امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه «و این روزگار و ایام است كه هر روزش به مراد كسی می گردانیم تا خدا كسانی را كه ایمان آورده اند بشناسد»
[ صفحه 37]
فرمود: از روزی كه خداوند آدم را بیافرید دولت و حكومت روزی از آن آدم و روز دیگر از آن ابلیس بوده است پس كجا است دولت خداوند آگاه باشید و بدانید آن دولت قائم آل محمد (ع) است و یك دولت بیش نیست.
(بحار ج 51 ص 55):
عن جابر قال: قال ابوجعفر (ع) فی هذه الایة «الیوم یئس الذین كفروا من دینكم فلا تخشوهم و اخشون» یوم یقوم القائم (ع) یئس بنو امیة فهم الذین كفروا، یاسوا من آل محمد.
به روایت جابر گفت امام باقر (ع) فرمود: (امروز كافران از بازگشت شما از دین خویش نومید شده اند از آنان مترسید از من بترسید امروز دین شما را به كمال رسانیدم و نعمت بر شما تمام كردم) فرمود: روزی است كه قائم (ع) قیام كند و بنو امیه و آنان كه كافر شده اند مأیوس گردند از آل محمد (ع).
(بحار ج 51 ص 55):
عن زرارة قال: قال ابوعبدالله (ع): سئل ابی عن قول الله تعالی: «قاتلوا المشركین كافة كما یقاتلونكم كافة» حتی لا یكون مشرك (و یكون الدین كله لله) ثم قال: انه ثم یجی تأویل هذه الایة و لو قد قام قائمنا سیری من یدركه ما یكون من تأویل هذه الایة و لیبلغن دین محمد (ص) ما بلغ اللیل حتی لا یكون شرك علی ظهر الارض كما قال الله.
به روایت زرارة گفت امام صادق (ع) فرمود: از پدر بزرگوارم (ع) تفسیر آیه كریمه: «هم چنانكه مشركان دسته جمعی و همگی به جنگ برخاستند شما هم همگی به جنگ ایشان برخیزید» تا اینكه دیگر مشركی باقی نماند (و تمام دین از آن خداوند باشد) پرسیدند فرمود: هنوز تأویل آیه شریفه نیامده است و روزی كه قائم (ع) ما قیام كند به زودی می بیند كسی كه آن حضرت را دیدار و درك كند تأویل آیه معلوم شود و بتحقیق دین محمد (ص) تا آنجا كه شب پیش رود می رسد یعنی به محل غروب و طلوع آفتاب (هر دو طرف كره) می رسد تا اینكه دیگر مشركی در روی زمین باقی نماند چنانچه خدای تعالی فرمود.
[ صفحه 38]
(بحار ج 51 ص 55):
عن ابیعبدالله (ع) فی قول الله تعالی «و لئن اخرنا عنهم العذاب الی امة معدودة» یعنی عدة كعدة بدر، قال یجمعون له فی ساعة واحدة قزعا كقزع الخریف.
امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه (اگر چند وقتی عذابشان را به تأخیر افكنیم می پرسند چه چیز مانع آن شده است» فرمود: جمعیتی به عدد جمعیت بدر در آن واحد دور آن جمع شوند خیلی تند و جست چالاك مانند حركت ابرهای پاییزی.
(بحار ج 51ص 57):
عن حمران، عن ابی جعفر (ع) قال كان یقرأ:«بعثنا علیكم عبادا لنا اولی بأس شدید» ثم قا: و هو القائم و اصحابه اولی بأس شدید.
به روایت حمران از امام باقر (ع) كه قرائت می فرمود «گروهی از بندگان خویش را كه رزمندگانی زورمند بودند بر سر شما فرستادیم» سپس امام (ع) فرمود او حضرت قائم و یارانش می باشد كه جنگاورانی زورمند هستند.
(تفسیر الصافی چاپ قدیم ص 510):
عن الصادق (ع) (فذلك یومئذ یوم عسیر علی الكافرین غیر یسیر) فی هذه الایة قال ان منا اماما مظفرا مستترا فاذا اراد الله اظهار امره نكت فی قلبه نكتة فظهر فقام بامرالله.
از امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه «آن روز روزی سخت خواهد بود و برای كافران ناگوار» فرمود این آیه شریفه درباره ما است و از ما امامی پیروز و پنهان خواهد بود و زمانی كه خداوند اراده نماید امر ظهورش را در قلب مباركش نكته و علامتی ظاهر شود پس در این وقت به دستور خداوند قیام كند.
(بحار ج 51 ص 59):
عن محمد بن مسلم، عن ابی جعفر (ع) فی قول الله عزوجل: «امن یجیب المضطر اذا دعاه» قال: هذا نزلت فی القائم (ع) اذا خرج تعمم و صلی عند المقام و تضرع الی ربه فلا ترد له رأیة ابدا.
به روایت محمد بن مسلم (ره) از امام باقر (ع) درباره آیه شریفه (امن یجیب المضطر الایة) فرمود: این آیه نازل شده است درباره حضرت قائم (ع) به هنگامی كه خروج
[ صفحه 39]
كند و عمامه بر سر گذارد و به نزد مقام نماز گزارد و به سوی خداوند تضرع و زاری نماید پس هرگز پرچمی از او مردود نگردد.
(بحار ج 51 ص 61):
عن ابیعبدالله (ع) فی قوله تعالی «اذا تتلی علیه آیاتنا قال اساطیر الاولین یعنی نكذیبه بقائم آل محمد (ع) اذا یقول له: لسنا نعرفك و لست من ولد فاطمة كما قال المشركون لمحمد (ص).»
به روایت امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه: «چون آیات ما بر او خوانده شود گوید اساطیر و داستان پیشینیان است» فرمود: زمانی كه به حضرت قائم (ع) می گویند ما ترا نمی شناسیم و تو از فرزندان فاطمه (ع) نمی باشی چنانكه مشركان به محمد (ع) می گفتند.
[ صفحه 40]